Η Ιστορία του Συνδικάτου

Το 2012 έκλεισαν 100 χρόνια από την ίδρυση του Σωματείου μας, της Πανελλαδικής Ένωσης Λιθογράφων - Μισθωτών Γραφικών Τεχνών - Τύπου & Συναφών Επαγγελμάτων.

 

Η 100χρονη πόρεια του Σωματείου μας είναι γεμάτη αγώνες για την Ταξική Ενότητα, την οργάνωση, την κατοχύρωση και υπεράσπιση των εργασιακών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων του κλάδου.

 

Αυτός ο αγώνας έχει και αρχή και στόχο, όπως γράφει και το πρώτο καταστατικό του σωματείου μας το 1924, στην εισαγωγή.

 

Καθετί που ψηφίζεται υπέρ του εργάτη δεν είναι παροχή, είναι επιστροφή . Είναι μερική καταβολή έναντι ολικού χρέους προς αυτόν. Όσα κι αν του παραχωρήσετε δε θα μπορέσετε να του εξοφλήσετε όσα του χρωστάτε - ώσπου οργανωμένος και δυνατός θα πάρει πίσω το σύνολο που του ανήκει.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

​

​

​

​

 

Η πορεία του σωματείου μας σημαδεύτηκε αντικειμενικά, από τη γενική πορεία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, στο πέρασμα στην οργανωμένη συνειδητή δράση των εργατών που ίδρυσαν σωματεία, χειραφετήθηκαν και πάλεψαν για την τάξη τους.

 

Η εξέλιξη της τυπογραφίας στη νέα τεχνολογία της λιθογραφίας από τον εφευρέτη της Alois Senefelder και το πέρασμα της στην παραγωγική διαδικασία έφερε στην πορεία την ίδρυση το 1900 του (Συνδέσμου Εν Ελλάδι Λιθογράφων Εργατών) με μεικτή μορφή στην οποία συμμετείχαν εργάτες και εργοδότες μαζί οι γνωστές (συντεχνίες).

 

Το 1912 πήρε τη μορφή εργατικού σωματείου μέλους του εργατικού κέντρου Αθήνας και της ομοσπονδίας Τύπου και Χάρτου συμμετείχε στις εξελίξεις του εργατικού κινήματος στη χώρα μας που είχε κορύφωση τις μεγάλες απεργίες της 10ετίας του 1930-40 την ηρωική αντίσταση την 10ετία του 1940-50 με σταθμό την μεγάλη απεργία για ένα μήνα των εργατών Λιθογράφων το 1945 για αξιοπρεπή μεροκάματα στην οποία οι εργοδότες λύγισαν από την πείνα τους εργάτες προσωρινά όμως, στη συνέχεια για το σωματείο μας κορυφαία στιγμή ήταν η μεγάλη κλαδική πολυήμερη απεργία το 1964 με αίτημα την εφαρμογή του 7ωρου που έληξε με την επιστράτευση των εργατών με το νόμο 32/39 από κυβέρνηση-εργοδότες.

 

Το σωματείο μας, όπως και όλα τα ταξικά σωματεία, χτυπήθηκε στην 7ετία της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-74 από το καθεστώς, στελέχη του διώχθηκαν για την συνδικαλιστική και αντιδικτατορική τους δράση.

 

Ανασυντάχθηκε το 1974 από πρωτοπόρους εργάτες Λιθογράφους, οργάνωσε τον κλάδο, έδωσε μεγάλες απεργιακές μάχες με σημαντικότερη την τρίτη μεγάλη 2μηνη κλαδική απεργία στην ιστορία του σωματείου μας το 1977, που έληξε με νίκη των εργατών κατοχυρώθηκε το 8ωρο-5νθήμερο-40ωρο στον κλάδο, καθώς και μεγάλες κατακτήσεις στα εργασιακά δικαιώματα μεγαλύτερες και της κλαδικής σύμβασης με διμερής συμφωνείες Σωματείου-Εργοστασιακών επιτροπών εργατών με τους αντίστοιχους εργοδότες, που οι περισσότερες κατοχύρωναν ίση άδεια-ίσο επίδομα και άλλα.

 

Η 10ετία του 1980 είχε ανοδική πορεία σε συμμετοχή εργατών στο σωματείο και κατακτήσεων έληξε όμως με την οδυνηρή για τον κλάδο διάσπαση του συνδικάτου, από τους επικεφαλείς της ΠΑΣΚΕ. Παρά τα εμπόδια οι εργάτες του κλάδου ενωμένοι κράτησαν την οργάνωση τους. Οι ταξικές δυνάμεις ανέλαβαν το τιμόνι του αγώνα στα χρόνια που ακολούθησαν. Τις 10ετίες 1990-2000 ο κλάδος απλώθηκε σε όλη την Αττική, τη Βοιωτία, νέες τεχνολογίες μπήκαν στο επάγγελμα και νέοι εργαζόμενοι μπολιάστηκαν με τους αγώνες των παλιών εργατών. Όλοι μαζί κράτησαν τη σημαία του αγώνα και της οργάνωσης των εργατών στον κλάδο των γραφικών τεχνών μέχρι τις μέρες μας.

 

Σημαντική συμβολή στην αντοχή του σωματείου μας αλλά και όλου του εργατικού κινήματος έπαιξε η ίδρυση του ΠΑΜΕ το 1999 της συσπείρωσης που σημαία της έχει το «Νόμος Είναι το Δίκιο του Εργάτη» στην όποια το σωματείο μας είναι ιδρυτικό μέλος.

 

Το σύνθημα «ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ» συμπυκνώνει την ουσία του αγώνα και των αναγκών της εργατικής τάξης στις μέρες που ζούμε. Εμείς οι εργάτες που είμαστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου, να γίνουμε τάξη για τον εαυτό μας, να απελευθερώσουμε την κοινωνία από τα δεινά της εκμετάλλευσης των καπιταλιστών. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς.

Η κληρονομιά αγώνων 100 χρόνων των εργατών του κλάδου, όλης της εργατικής τάξης στο σύνολό της, μας δείχνουν το δρόμο, με ταξική ενότητα να υπερασπίσουμε τις κατακτήσεις μας, να δυναμώσουμε το Σωματείο μας την οργάνωση μας σε κάθε χώρο δουλειάς, να περάσουμε στην εργατική αντεπίθεση.